کاربرد عوامل فیزیکی طبیعی در درمان دارای تاریخچه بسیار طولانی می باشد. دانشمندان همیشه بر آن بوده اند تا از عوامل فیزیکی بدون خطر موجود در طبیعت مثل گرما، سرما، فراصوت، امواج مغناطیسی و … جهت کاهش درد و ترمیم آسیب هـا استفاده نمایند.
با پیشرفت تکنولوژی و شکل گرفتن دانش فیزیوتراپی، این مدالیته های بدون خطر توسط دستگاه های پیشرفته تولید گردید. اگرچه در مورد این عوامل و دستگاه های تولیدکننده
آن ها، کتاب های زیادی به تحریر در آمده است، ولی جهت آشنایی شما عزیزان تنها به کاربردکلینیکی آن ها به اختصار اشاره می کنیم:
دستگاه IF:
اینرفرشنیال
این جریان از تداخل دو جریان پرفرکانس در عمق بدن به وجود می آید. از ویژگی های این جریان این است که به راحتی و بدون ناراحت کردن بیمار از پوست عبور می کند
که این ویژگی سبب می شود در عمق بدن نیز مؤثر باشد. این جریان موجب کاهش درد،کاهش التهاب و افزایش گردش خون می شود. جریان IF جهت فعال کردن عضلات
عمقی نیز به کار می رود. از کاربردهای مهم جریان IF کاهش درد های کمر، زانو و شانه و … است این جریان در اختلالات اسفنگتری (اختلال در کنترل ادرار و مدفوع) نیز
کاربرد دارد.
دستگاه FES
تحریک-الکتریکی
در این دستگاه از تحریک الکتریکی عصب حرکتی و بافت های عصبی عضلات برای شروع انقباض در عضلات فلج یا ضعیف و بازآموزی آن ها استفاده می شود.
این روش توان بر حرکت، حس، تعریق، تنفس و عملکرد بیماران مبتلا به ضایعات عصبی-عضلانی تاثیر گذاشت از این تحریکات می توان به منظور بهبود قدرت
عضلانی و افزایش مقاومت نسبت به خستگی، بهبود حرکت مفاصل و جلوگیری از بی حرکتی مفاصل و همچنین کاهش سفتی عضلانی استفاده کرد.
ممنون از مقاله خوبتون