– کافی نبودن مدت زمان چهار سال برای آموزش مهارتهای بالینی و علمی در فیزیوتراپی
– ارائه خدمات درمانی بهتر و به روز به بالا بودن سطح علمی و مهارت های بالینی فیزیوتراپیست ها وابسته است
– حق بیمار جهت داشتن درمانی با کیفیت بهتر که مسئولیت آن متوجه سیستم بهداشتی و دولت نیز می باشد
– هدف دولت در نظام سلامت، اعتلای بخش سلامت بوده که اجرایی شدن دکترای حرفه ای فیزیوتراپی دقیقا در همین مسیر است، یعنی ارائه خدمات درمانی با کیفیت بالا و کاهش هزینه های بیمار به واسطه علم روز فیزیوتراپی
– اولویت اصلی در فیزیوتراپی بر پیشگیری استوار است که این مسئله از طریق آگاهی دادن به بیماران نسبت به مشکلاتش و همچنین تمرین درمانی مناسب با توجه به شرایط فرد صورت می گیرد. این موضوع به بهترین وجهی باعث بهبود سلامت و کاهش هزینه های درمانی می گردد
– خواست تقریبا همگانی جامعه فیزیوتراپی جهت اجرایی شدن دکترای حرفه ای فیزیوتراپی که به معنای عزم جامعه فیزیوتراپی جهت دسترسی به این هدف است. بخشی مهمی از این خواسته ناشی از احساس مسئولیتی است که فیزیوتراپیست ها جهت افزایش توان علمی خود و درمان منطقی بیماران دارند
– به علت کوتاه مدت بودن زمان آموزش پایه فیزیوتراپی، دروس علمی در دانشگاه ها به طور کامل تدریس نشده یا اصولا به بسیاری از این مباحث پرداخته نمی شود و به آموزش سطحی منجر می گردد که نتیجه آن اختلال در کیفیت درمان و سلامت جامعه است
– کارگاه های آموزشی که جهت افزایش سطح علمی و مهارت های بالینی برگزار می شوند به همه موضوعات نمی پردازند و همچنین هزینه سنگینی را به جامعه فیزیوتراپی وارد می کنند. از طرفی دیگر بسیاری از فیزیوتراپیست ها به دلیل مشکلات مالی، اصولا قادر به شرکت در چنین کارگاه هایی نیستند.
– فیزیوتراپی یک درمان غیر تهاجمی است.
– فیزیوتراپی باعث کاهش عوارض درمان های تهاجمی می گردد.
– کاهش مصرف دارو در بسیاری از بیماری ها و اختلالات عضلانی-اسکلتی. این مسئله با توجه به بالا بودن میزان مصرف دارو در ایران، نکته ای مهم محسوب می شود.
– وابستگی بسیاری از تخصص های پزشکی همانند ارتوپدی، نورولوژی، روماتولوژی، قلب و عروق، ریه و … به فیزیوتراپی از جهت کامل شدن مسیر درمان.
– فیزیوتراپی شاخه ای پزشکی است و به عنوان بخشی مهمی از یک تیم درمانی پزشکی در کشورهای پیشرفته محسوب می شود که باید نقش آن در درمان اختلالات عصبی-عضلانی-اسکلتی، درد، بیماری های قلبی-عروقی و تنفسی از طرف وزارت بهداشت و کادر پزشکی جدی گرفته شود. بنابراین متولیان بهداشت و سلامت باید شرایطی را ایجاد نمایند که در جهت افزایش کارایی و عملکرد یک تیم درمانی باشد. چنین رویه ای درنهایت به یک درمان مطلوب و با کیفیت منجر می گردد.
– دکترای حرفه ای فیزیوتراپی در مسیر بالینی بوده و بیمار محور است.
– اجرایی شدن دکترای حرفه ای فیزیوتراپی زمینه تحقیات کاربردی که در جهت پزشکی مبتنی بر شواهد است را تامین می کند. این ویژگی یک مولفه مهم در حوزه سلامت و بهداشت محسوب می شود
– فیزیوتراپی نقشی بسیار مهم در پیشگیری از بسیاری از بیماری ها، اختلالات عصبی-عضلانی-اسکلتی و درد دارد که این مسئله باید به عنوان یک شاخص درمانی مهم در طرح تحول نظام سلامت در نظر گرفته شود
– اصولا پزشکان از مدالیته های درمانی و تکنیک های مختلف درمان در حوزه فیزیوتراپی اطلاع درستی ندارند و از طرفی دیگر چنین مداخلات درمانی در فیزیوتراپی دائما در حال تغییر است. بنابراین وزرات بهداشت و درمان باید شرایطی را فراهم نماید تا اطلاع رسانی صحیح در این ارتباط علاوه بر ارتقای رشته فیزیوتراپی صورت گیرد
– امروزه تحقیقات زیادی در ارتباط با اثرات مثبت تمرین درمانی و فعالیت های فیزیکی بر عملکردهای شناختی چون حافظه، توجه، ادراک، تصمیم گیری، حل مسئله و یادگیری در حال انجام است که این موضوعات اهمیت فیزیوتراپی و ارجاع زودهنگام بسیاری از بیماران به خصوص بیماران مغز و اعصاب که دچار بیماری پارکینسون، زوال عقل، آسیب ضربه ای مغز، سکته مغزی و… شده اند را می رساند
– عدم اجرای دکترای حرفه ای فیزیوتراپی یعنی مغایرت با سند چشم انداز 20 ساله که باید بر طبق آن در سال 1404 رتبه اول علمی و برخوردار از سلامت و رفاه در منطقه آسیای جنوب غربی باشیم .
– طرح تحول نظام سلامت که شعار دولت جدید است نباید تبعیض آمیز بوده و باید در همه زمینه های درمانی اجرا گردد.
– دلسردی و کاهش انگیزه جامعه فیزیوتراپی به جهت احساس ضعف در مقایسه با پیشرفت کشورهای دیگر حتی نسبت به برخی از کشورهای خاورمیانه. درصورت عدم ارتقای فیزیوتراپی به دکترای حرفه ای فیزیوتراپی، این موضوع خود به خود باعث افت شدید کیفیت فرآیند درمانی در جامعه می گردد.
– اجرایی شدن دکترای حرفه ای فیزیوتراپی به علت افزایش سطح علمی و مهارت های بالینی باعث خدمات درمانی بهتر و جامع تر می گردد که این مسئله به معنای اولویت قرار دادن منافع مردم و نظام سلامت است. بنابراین نتایج بهتر در درمان بیماران، یک عامل مهم در کاهش هزینه های درمانی است.
– گرایش های مختلف فیزیوتراپی در بسیاری از کشورهای پیشرفته خود دلیل محکمی جهت ارتقای فیزیوتراپی از وضعیت نامطلوب فعلی است.
– مسئله سالمندی در آینده نه چندان دور و عوارض ناشی از فرآیند پیری به همراه بیماری ها و اختلالات حرکتی که نیاز به درمان های واقعی، موثر و به روز فیزیوتراپی دارند باید به طور ویژه ای مورد بررسی قرار گیرد
– آماده بودن زیرساخت ها و وجود نیروهای متخصص (دکترای تخصصی فیزیوتراپی) در کشور جهت اجرایی کردن دکترای حرفه ای فیزیوتراپی.
– جلوگیری از خروج نیروی انسانی مجرب که حاصل هزینه های سنگین ملی بوده است
– جلوگیری از خروج ارز از طریق ممانعت از کوچ نیروهای تحصیل کرده به خارج از کشور
– جلوگیری از ورود افرادی با تخصص های غیر مرتبط به حوزه درمان فیزیوتراپی به دلیل خلاء ایجاد شده که این مسئله خود می تواند تهدیدی برای سلامت جامعه باشد
– مداخلات بازتوانی که به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی اولیه است باعث کاهش عوارض و بهبود سریع تر در اختلالات عصبی-عضلانی-اسکلتی، درد، بیماری های قلبی-عروقی و تنفسی می گردد
– اجرایی شدن دکترای حرفه ای فیزیوتراپی در بسیاری از کشورهایی که در عرصه های علمی پیشتاز هستند، نشان می دهد که راه دکترای حرفه ای فیزیوتراپی صحیح است. همچنین فراموش نکنیم که برخی از کشورهای آسیایی نیز گوی سبقت را از ما ربودند.
نویسنده: فیزیوتراپیست ابراهیم برزکار