درد شانه به علت التهاب تاندون عضله دوسربازویی(biceps tendinitis):
ماهیچه دو سر بازویی در جلوی بازو قرار گرفته است و ماهیچه اصلی در این ناحیه می‌باشد . ماهیچه‌ای که هنگام عضله گرفتن در قدام بازو برجسته میشود در واقع همین ماهیچه دو سر بازویی می‌باشد . این ماهیچه در انتهای پایینی به ابتدای استخوان ساعد متصل میشود و با انقباض خود به خم‌شدن آرنج کمک کرده و ساعد را به نحوی می‌چرخاند که کف دست رو به بالا قرار گیرد .
انتهای بالایی این ماهیچه در ناحیه شانه به دو تاندون منتهی میشود به همین خاطر به آن ماهیچه دو سر بازویی اطلاق می‌گردد . این دو تاندون به استخوان کتف متصل می‌شوند . سر بلند ماهیچه دو سر بازویی در مسیر خود از داخل شیاری در سر استخوان بازو عبور می‌کند . این شیار در حقیقت بین دو برجستگی سر استخوان بازو قرار داشته و با پوششی لیگامانی پوشیده میشود . این سر بلند پس از عبور از داخل شیار به لبه فوقانی کاسه‌ای می‌چسبد که سر استخوان بازو در آن قرار گرفته است . این تاندون صرف‌نظر از کمک به بالا بردن اندام در ناحیه شانه از قدام ، با کمک عناصر دیگر مانند عضلات چرخاننده بازو (rotator cuff) به استحکام قرارگیری سر استخوان بازو در کاسه خود کمک می‌کند.
علت درد شانه به علت التهاب تاندون عضله دوسربازویی(BICEPS TENDINITIS) چیست ؟
به دنبال کار کشیدن زیاد از اندام فوقانی بخصوص در فعالیت‌ها و ورزش‌هایی که دست کراراً بالای سر قرار می‌گیرد ، سر دراز ماهیچه دو سر بازویی در داخل شیار خود در سر استخوان بازو به علت رفت‌وآمد زیاد دچار آزردگی و در نهایت التهاب می‌گردد . ورزش‌هایی مانند شنا ، تنیس و ورزش‌های پرتابی و مشاغلی مانند نقاشی ساختمان و بنایی از جمله این گونه فعالیت‌ها هستند . گاهی لیگامان عرضی پوشاننده شیار در سر استخوان بازو دچار پارگی شده و از نگهداشتن سر دراز ماهیچه دو سر بازویی در کانال خود ناتوان است در نتیجه جابه‌جایی تاندون به بیرون از شیار و اصطکاک با لبه‌ها باعث تحریک و التهاب آن میشود .
مفصل شانه مجموعه پیچیده‌ای از عناصر و بافت‌های گوناگون استخوانی ، غضروفی ، عضلانی ، لیگامانی و تاندونی می‌باشد . هماهنگی در این مجموعه و همکاری دقیق این بافت‌ها ثبات و عملکرد این مفصل را عنوان مفصلی با بیشترین دامنه حرکتی در بدن تامین می‌نماید .اگر قسمتی از این مجموعه دچار مشکل شده و اختلال پیدا کند روی قسمت‌های دیگر نیز تأثیر گذاشته آن‌ها را نیز دچار مشکل می‌سازد . به‌عنوان مثال پارگی در عضلات چرخاننده بازو (rotator cuff) ، گیرافتادگی در مفصل شانه(impingement syndrome) یا ناپایداری مفصل شانه تنظیم کلیت عملکرد در مجموعه شانه را مختل کرده و التهاب در سر دراز ماهیچه دو سر بازویی می‌تواند ثانوی به این عوارض پدید آید .
علائم بالینی در درد شانه به علت التهاب عضله دوسربازویی(biceps tendinitis) چیست ؟
درد در ناحیه شانه علت‌های گوناگونی می‌تواند داشته باشد . این عارضه یکی از علل شایع درد در شانه می‌باشد . این درد در قدام مفصل شانه احساس شده و در امتداد ماهیچه دو سر بازویی به قدام بازو انتشار پیدا می‌کند . فعالیت‌هایی که با انقباض این ماهیچه همراه باشند مانند خم کردن آرنج یا چرخش ساعد به‌نحوی‌که کف دست رو به بالا قرار بگیرد بخصوص اگر در برابر مقاومت صورت پذیرد ، با درد و ناتوانی همراه خواهد بود . با همین علت بالا بردن اندام بالای سر بخصوص از جلو در این بیماران دردناک بوده و با ضعف و ناتوانی همراه است . این حرکت نیز اگر در برابر مقاومت انجام شود با وضوح بیشتری به تشخیص کمک می‌کند .
اگر همراه با التهاب تاندون ، لیگامان عرضی پوشاننده شیار در سر استخوان بازو نیز پاره شده باشد خروج سر دراز تاندون از داخل شیار در زوایای خاصی با کلیک همراه بوده و این کلیک توسط بیمار احساس میشود . پزشک معالج با بهره‌گیری از یک شرح حال دقیق و انجام دادن یک معاینه کامل به تشخیص نزدیک میشود . معاینات توضیح داده شده در بالا راهگشای تشخیص می‌باشد . لمس این تاندون در شیارش در سر استخوان بازو در شانه حساس و دردناک است .پزشک معالج در کنار تشخیص این عارضه باید در جستجوی علت‌های محتمل و زمینه‌ساز دیگر در مفصل شانه مانند پارگی عضلات چرخاننده بازو (rotator cuff) ، گیرافتادگی در مفصل شانه(impingement syndrome) و ناپایداری مفصلی نیز بگردد . معمولاً یک معاینه بالینی کامل برای رسیدن به تشخیص کفایت می‌کند و نیاز به روش‌های تشخیصی دیگر مانند رادیوگرافی نمی‌باشد . در صورت هرگونه تردیدی در تشخیص و برای جستجوی علت‌های دیگر توجیه‌کننده در شانه ام آر آی (MRI) بسیار کمک‌کننده است .
درمان درد شانه به علت التهاب تاندون عضله دوسربازویی(biceps tendinitis) چیست ؟
درمان اصلی در این عارضه استراحت دادن به مفصل شانه و پرهیز از مجموعه فعالیت‌هائی است که در آن‌ها اندام کراراً بالای سر می‌رود . ورزش‌های از این نوع مانند شنا ، تنیس و ورزش‌های پرتابی باید برای مدتی متوقف شده و فردی که به مشاغلی از این نوع اشتغال دارد باید در جستجوی تغییر شغل برآید . علاوه بر این استفاده از داروهای ضد التهاب و غیر کورتونی ، کمپرس سرد یا گرم و فیزیوتراپی هر یک با تأثیر ضد التهابی که دارند به نوبه خود در بهبود عارضه می‌توانند مؤثر باشند .
تزریق موضعی کورتون در این بیماری به ندرت توصیه میشود زیرا علیرغم نقش ضد التهابی بسیار مؤثری که این دارو دارد ، می‌تواند در صورت تزریق به داخل تاندون باعث آسیب به بافت تاندونی و پارگی سر دراز ماهیچه دو سر بازویی گردد
این عارضه در اکثر موارد با درمان‌های ذکر شده در بالا بهبود می‌یابد .در صورت عدم پاسخ به درمان ، نیاز به عمل جراحی مطرح میشود . روش‌های مختلفی برای عمل جراحی در این عارضه تعریف شده است . طی عمل جراحی تاندون بیمار از محل اتصال خود در بالای کاسه‌ای که سر استخوان بازو در آن قرار گرفته است جداشده و در کنار شیار خود در سر استخوان بازو ثابت می‌گردد یا در صورت عدم امکان فوق ، در موارد شدید و به شدت بیمار تاندون ، این تاندون جدا شده به همان صورت رها می‌گردد .
. با هر یک از این دو اقدام دیگر رفت‌وآمد تاندون در شیار خود در سر استخوان بازو منجربه اصطکاک ، سایش و به دنبال آن تحریک و التهاب نمی‌گردد .
در صورتی که هر یک از بیماری‌های مفصل شانه ، به عنوان علت زمینه‌ساز مسئول پیدایش این عارضه شده باشند ، نسبت به درمان این بیماری‌ها نیز باید اقدام گردد .
درمان
درمان اصلی در نیمه دررفتگی و دررفتگی تاندون جراحی بوده و شامل repair لیگامان هومرال عرضی می باشد.
در پارگی های دیستال و پروگزیمال عضله که بیشتر در افراد جوان و ورزشکاران دیده می شود درمان اصلی tenodesis می باشد.
درصورتی که پارگی وجود نداشته باسد درمان شامل موارد زیر است:
– یخ، استراحت و داروهای ضدالتهابی
استراحت به مدت یک هفته برای بیمار تجویز می شود وبرگشت به فعالیت باید تدریجی باشد.
– Deep Friction Massage
برروی سربلند بایسپس اعمال شود. این آسیب به ماساژ پاسخ بسیار خوبی می دهد.
– تقویت عضلات external rotator و internal ؛ درحالیکه باید از حرکت horizontal abduction پرهیز کرد.
استفاده از counter force brace در پروگزیمال بالک عضله
نکته:
به منظور تقویت عضلانی بخصوص در عارضه تاندونیت بهتراست تمرینات نخست ایزومتریک، سپس concentric و درپایان eccentric انجام شوند. به این ترتیب جهت تقویت عضله بایسپس از بیمار می خواهیم شانه را بالا برئه(elevation) و آرنج را خم کند، در همین حال به آرامی شانه را پایین آورده تا انقباض eccentric صورت گیرد.
احتیاط:
چون بیشترین تنشن در انقباض eccentric عضله بایسپس و درمحل اتصال تاندون به عضله رخ می دهد، درصورت بروز درد حرکت باید متئقف شود.
